De kattenschool

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een berichtje heb achtergelaten op het blog.
Ik heb even geen nieuwe leuke foto's van Marcel en Lexa, maar zal van de week eens even weer wat kiekjes van ze maken. Het blijft leuk, katten en andere dieren fotograferen!

De stofzuiger blijkt steeds minder eng te zijn, op een veilige afstand durven ze rustig te blijven kijken naar hoe ik het huis aan het stofzuigen ben. Heerlijk toch, om anderen aan het werk te zien?
Alle vier de katten zijn vanwege de intrede van de lente enorm aan het verharen, het haar valt er bij bosjes uit. We proberen ze te laten wennen aan het borstelen van de vacht, maar dat blijven ze een beetje vreemd vinden.

Odin speelt tegenwoordig met enige regelmaat mee met Marcel en Lexa, een beetje rennen en elkaar uitdagen vindt hij wel leuk. Als Odin een tijdje buiten is geweest en weer naar binnen komt, dan wordt hij door Marcel en Lexa vaak vrolijk begroet met een neusje neusje.
Elvis blijft afstand houden, hij tolereert nog steeds, maar gaat liever naar buiten als Marcel en Lexa te druk zijn. Lexa gaat af en toe de confrontatie met hem aan, maar Elvis loopt ook daar liever voor weg, hij deelt wel tikken uit, maar die zijn nooit raak. Buiten is Elvis daarentegen altijd zijn territorium aan het verdedigen en gaat hij graag in fel kattendebat met andere katers.

Marcel blijft een heerlijke dommert. Helaas is er dus met Marcel niet zoveel te trainen, hij weet inmiddels aan de toon van onze stem dat iets niet mag, hij ziet af en toe iets van Lexa, Elvis of Odin dat hij probeert na te doen. Wat wel grappig is, is wanneer we brokjes een voor een door de kamer gooien, dan rennen er drie katten direct achteraan en Marcel volgt pas als hij die drie katten ziet rennen. Hij reageert dus niet op het brokje dat op de grond valt, maar de trigger voor hem is de andere kat die op een bepaalde manier ergens naartoe rent. Het gevolg is dat hij áltijd te laat is, hij blijkt er ook niet zo mee te zitten, dat spelletje kan hij dus niet mee doen, maar ach... Gelukkig geven wij hem dan maar brokjes uit de hand, terwijl de andere drie druk heen en weer rennen. Het is wel erg schattig om hem zo te zien stuntelen af en toe.
Hij houdt er trouwens enorm van om in de grote krabpaal te klimmen en dan boven de ramen op de koven (zo'n verlaging aan het plafond waar de gordijnen in hangen) te gaan zitten kijken. Ook voor het raam zitten turen kan hij tijden volhouden.

Lexa is en blijft nog steeds een erg leergierige kat, die ontzettend snel dingetjes nadoet van de andere katten, onthoudt wat er is gebeurd en koppelt gemakkelijk een oorzaak aan een gevolg.
Als iets niet mag is een knip in je vingers en een "Lexa nee!" of "foei!" voldoende om haar ergens van te weerhouden.
Onze eigen kat Elvis is ook heel erg leergierig en kan net als een hond zitten, liggen, rondje draaien en pootje geven op commando, en dat niet alleen voor een snoepje, ook zonder snoepje is hij zo gek dat hij het doet. Een aantal keer oefenen met Lexa en zij bleek het ook zo door te hebben! Ze gaat nu al zitten als je het vraagt en een pootje geven doet ze ook al voorbeeldig!

Sommige mensen zijn van mening dat je katten niets kan leren, of dat het niet hoort bij katten. Ook niet alle katten vinden het leuk om iets te leren, maar als je merkt dat een kat slim is en misschien wel wat uitdaging kan gebruiken omdat ze dan uit verveling kattenkwaat gaan uithalen, waarom zou je het dan niet proberen?
Je merkt al snel dat een kat het leuk vindt, of niet.

Wij hebben onze katten ook het commando "naar binnen" geleerd, erg handig als je wilt dat ze naar binnen gaan, dus een deur door gaan. Je hoeft niet eeuwig achter ze aan te vangen of te jagen om ze ergens toe te laten gaan. Alleen de twee woorden naar binnen bereiken het gewenste effect. En als ze niet willen dan stribbelen ze altijd even tegen door korte protestmauwtjes, maar na nog een paar keer liefdevol maar doch dwingend "naar binnen" te zeggen, gaan ze wel naar binnen. Lexa begint het ook al te leren, Marcel begrijpt het niet, maar dat maakt niets uit...

Weer een brug gebouwd!

Vandaag hebben we met z'n allen weer een figuurlijke brug gebouwd! Lexa komt al een kleine week naar ons toe midden in de woonkamer. Als ik snoepjes heb, dan komt ze zelfs bij me op de bank en op schoot om ze op te eten. Gister kwam ze er zelfs even naast liggen.
Marcel kwam vandaag voor het eerst ook naar me toe en dat midden in de woonkamer! Hij was heel hard aan het spinnen en kopjes geven, de schat...
Dus dat is weer een bruggetje vanuit de kattenwereld van Marcel naar onze mensenwereld, ik ben trots op hem!!!

Fotogenieke Marcel

Vandaag ben ik vrij, dus heb ik mooi de tijd om te fotograferen. Marcel blijkt een mooi slachtoffer te zijn. Hij begint een klein beetje te reageren op zijn naam en op geluidjes waar aan mensen gewende katten op reageren. Dus dat is wel erg handig als je wil dat hij even richting de lens kijkt. Hij zit graag voor het raam naar buiten te kijken, te dagdromen over de tijd dat hij ook lekker achter de konijnen en muisjes aan mag gaan rondrennen over een groot grasveld en in de bosjes struinen opzoek naar holletjes van de muizen.
Het blijft bij dromen en kijken, want naar buiten mag hij van mij echt niet!!

"Huh... wat is er???"
Een heerlijke domme blik... typisch Marcel.